دوشنبه، نوزده ژوئیه دو هزار و یازده

دوشنبه، نوزده ژوئیه دو هزار و یازده:

عیسی گفت: «قومم، یهودیان از شتاب ریکاب‌های مصریان ترسیدند اما موسی گفته بود که آن‌ها را دیگر نخواهند دید. در ابتدا آتش بزرگ مانع حمله مصرین شد تا موسی عصای خود را بر دریای سرخ قرار داد و آن را تقسیم کرد. پس از عبور یهودیان به خشکی، مصرین آزاد شدند تا وارد دریا شوند. سپس دریا روی آنان بسته شده و سربازان غرق شدند. همین ایمان در من لازم است که شما را از شرارهای این عصر محافظت کند. در دوران آزار، برای قومم جنگ می‌کنم و فرشتگانم شما را در پناهگاه‌هایم حفاظت خواهند کرد. همان‌گونه که مصرین غرق شده‌اند، من کومتی عذاب خود را فرستاده‌ام تا همه شرارها را بکشیم و به جهنم انداختم. پس ایمان داشته باشید بر محافظتشان وقتی شما را فراخواندم تا به پناهگاه‌هایم بیایید.»

من یک نشانه روشن نارنجی و زرد می‌دید که «بیا غذا بگیر» نوشته بود. عیسی گفت: «قومم، غذا و آب نیازهای اساسی شما هستند اما مردم نمی�دهند چقدر سخت خواهد شد تا آن‌ها را در زمان قحطی جهانی پیدا کنند. از قومم خواسته‌ام که یک سال ذخیره غذا برای هر شخص داشته باشند وقتی ممکن است. بسیاری از افراد با گرسنگی به خواب می‌روند زیرا خشکسالی و فاجعه‌های غذایی کمبود ایجاد کرده‌اند. بیمهٔ غذائی حتی مهم‌تر از داشتن طلا یا نقره‌است چون نمی‌توانید این سکه‌ها را بخورید. این غذا برای ذخیره نیست بلکه باید به اشتراک گذاشته شود. ممکن است شما در زمان قحطی جهانی آینده نیاز داشته باشید و نخواهید که یک چیپ بدنی بگیرید تا آن را خریداری کنید. بسیاری از مردم مشکلات آتی را تصور نمی�دهند وقتی گروه‌های جستجو برای غذا خواهند بود پس از فروپاشی سیستم پول شما. در زمانی که توسط شرارها تهدید می‌شوید، باید به پناهگاه‌هایم بیایید. قبل از آنکه زمان رفتن باشد، داشتن ذخیره غذایی ممکن است لازم باشد تا بقا کنید. دیداری این نیاز را برای داشتن برخی تأمینات سریعاً تأکید کرد.»