پیام‌هایی به جان لیری در روچستر، نیویورک، ایالات متحده آمریکا

۲۰۱۱ ژانویهٔ ۴, سه‌شنبه

دوشنبه، چهارم ژانویه ۲۰۱۱

دوشنبه، چهارم ژانویه ۲۰۱۱: (سنت الیزابت آن ستون)

عیسی گفت: «پسران و دختران من، هنگامی که متون سنت یوحنا را می‌خوانید، در عشقی که او درباره‌ی من و همه روح‌ها سخن می‌گوید، غنی است. من خودِ عشق هستم، و عشقی که به سوی هر روحه‌ای بر زمین کشیده شده‌است. بدون من، شما ناقص خواهید بود زیرا روحتان برای یافتن صلح در من جستجو می‌کند. هیچ چیز از این دنیا بیشتر از یافتن عشق و سلامتی در من، شادمان‌کننده نیست. همین است که دیدگاه من به‌عنوان تیره‌وبرگ‌ها و شمای شاخه‌های آن را نشان می‌دهد تا نیاز شما برای بخشیده شدن از من برای کسب هر گونه نعمت روحانی برای روحتان را ببیندید. این نعمتهای معصومیتِ مرا هستند که غذایی برای روحتان در تغذیه‌ی معنوی‌اتان است. بدون من، گم شده‌اید اما با من، یافت می‌شوید. همه‌ی روح‌ها را دوست دارم، حتی آن‌هایی که از پذیرش من سر باز زده‌اند زیرا شما تمامیِ آفریده‌های مرا هستید. عشق پیوندی برای یک رابطه واقعی است و شما عشقی که به‌من دارند در دعاهای خود، نیکوکاریهایتان برای دیگران و هنگام تعظیم هنگامی‌که مرا در معصوم‌القدس می‌آیید نشان دهید. نزدیک من بمانید و روی من متمرکز باشید تا همیشه بتوانید مرا به‌عنوان عاشق معنوی‌اتان ببینید. کلمات مختلفی از «عشق» وجود دارد، اما عشقی که برای من و دیگر افرادِ مقدّس ترینیته محفوظ است، «آگاپه» است. در طول روز با شما هستم، پس ادامه دهید تا به مرا بگوید چه‌قدر دوست دارید.»

عیسی گفت: «پسران و دختران من، گاهی اوقات پیکنیک‌هایی را در باغ خانه‌ی خود می‌گذارید و دیگر وقت‌ها آنرا در یک پارک محلی برگزار می‌کنید. وقتی که به آنجا می‌روید، ابزارهایی برای ساختن آتش برای پخت غذا، خوراکی‌ها، نوشابه‌ها، صینی‌ها، چنگالها، بیلچه‌ها و جام‌های خود را با خود آورده‌اید. حتی بعضی بازی‌هایی هم برای بازی آورده‌اند. لذت‌بخش است که طبیعت را در یک روز آفتابی ترجیحاً تجربه کنید. همه‌ی چیزهایی که به پیکنیک می‌آورید همان چیزی هستند که می‌توانستید آنرا هنگام رفتن به پناهگاه‌های مرا با خود بیاورید. شما کفش‌ها و خیمهٔ خود را آورده‌اید هنگامی‌که شبانه‌روزی در کمپینگ تمرین کرده‌اید. نیازهای اساسی‌ی غذایی، منبع آب و یک سقف را می‌دانید. فراهم کردن آتش ممکن است به برخی از تغییرات نیاز داشته باشد. وقتی که درباره‌ی نیازی برای رفتن به پناهگاه‌های مرا و ذخیره غذا سخن گفتم، بسیاری از خوانندگان این پیام‌ها با ترک خانه‌شان ناراحت هستند. آنها تجربهٔ تعقیب مذهبی، شورش یا مردان سیاه‌پوشی را نداشته‌اند که می‌خواهند چیپی در بدنشان قرار دهند. وقتی مردم تهدیدهای یاد شده را ببینند باید مرا فراخواند تا فرشته‌های نگهبان‌شان آنان را به پناهگاهِ نزدیک‌ترین من یا پناهگاهی موقت هدایت کنند. برای بعضی از کسانی که ناگوار هستند ترک خانه، ممکن است دیر باشد تا آن‌ها را از اردوگاه مرگ نجات دهیم. آماده بودن با کفش‌هایتان، بلنک‌هایتان، خیمه‌هایتان و دوچرخهٔ خود بسیار مفید خواهد بود هنگامی‌که باید در زمان کوتاهی ترک کنید. باور داشته باشید که آزار و شکنجه دور نیست و بهترین مکانِ حفاظت شما در پناهگاه‌های مرا است جایی‌که فرشته‌هایتان را محافظت خواهند کرد.»