Shfaqjet e Zojës Sonë në Pellevoisin
1876, Pellevoisin, Francë
Estelle Faguette lindi në Shën Memmie pranë Châlon-sur-Marne më 12 shtator 1843 dhe u pagëzua më 17 të atij muaji. Në fillim të vitit 1876, në fshatin Pellevoisin të departamentit Indre, Estelle Faguette po vdiste nga tuberkulozi i mushkërive, peritoniti akut dhe një tumor abdominal, në moshën 33-vjeçare. Më 10 shkurt 1876, një nga doktorët konsultuar, Doktori Benard i Buzançais-i, ia dha vetëm disa orë jetese. Gjatë natës së 14-15 shkurtit, ajo u bë objekt i një paraqitje të Zojës së Shënjtër, sipas asaj që thoshte, e cila do t'i ndiqej gjatë vitit nga tjera.
Paraqitja e Parë - Natë 14/15 Feb. 1876
Pjesa e parë e paraqitjeve në Pellevoisin filloi natën e 14 shkurtit, 1876. Në fund të shtratit të saj u shfaq një djall. Vetëm pasi Estelle pa djalin, ajo pa Nënë Zojën pranë shtratit të saj. Zoja i thotë djalit dhe ai u largua menjëherë. Pastaj Zoja e ktheu syte në Estellë dhe i tha: “Mos frikësohu, ti je vajza ime. Kujdeso përse do të vuash për pesë ditë tjetër në nderim të pesë plagëve të Krishtit. Të shtunën, do të jesh ose e vdekur apo i shëruar.”
Paraqitja e Dytë - Natë 15/16 Feb. 1876
Këtë natë Djalli shfaqet përsëri në të njëjtën kohë si Zojja e Shenjtë. Ajo tha: ”Mos u frikësoni, sepse unë jam këtu. Këtë herë Biri im tregon Mëshirën E tij. Ai do të ju lejojë të keni jetë; në shtunë do të shëroheni”. Pastaj tha: ”Nënë e mi, nese mund ta zgjidha, preferoja të vdisa tashmë sepse jam i gatshëm”. Ajo u përgjigj me një buzëqeshje: ”Mungueshëm, nëse Biri im ju jep jetë, është se e keni nevojë. Çfarë gjë më të çmuar mund ai t’u japë njerëzve në tokë përveç jetës? Mos mendoni që do të jeni lirë nga vuajtjet. Jo! Do të vuajni dhe nuk do të jeni lirë nga problemet. Kjo është ajo që sjell jeta. Ju keni prekur Zemin e Birit tim me vetëmohimin tuaj dhe paciencën. Mos humbni këto fruta duke bërë zgjedhjen e gabuar. Unë nuk thashë se nëse ai ju lejoj të jetoni, do t’u bëni lavdinë time të njohur?” Në atë moment shikova përsëri pllakatën e mermerit të mbështjellë me letër pambuku të bardhë dhe u përpoqa ta ngrita disa, por kjo ishte e pamundur. Zojja e Shenjtë buzëqeshu dhe tha: ”Tani do t’i shikojmë kohët e kaluara”. Fytyra e saj dukej një pak trishtues, por edhe shpërblimi i butë mbeti. Unë jam plotësisht tërbuar nga gabimet që kam bërë, të cilat mendova se ishin lehta. Jam i heshtur për atë që a tha dhe thjeshtë pranoj se më ka fyer shumë fort, siç e meritoja. Dëshira t’i kërkoja falje me zë të lartë, por nuk mund ta bëja sepse jam mbuluar nga trishtimi. Jam i shkatërruar. Zojja e Shenjtë më shikoi me një shpërblim të mirësisë dhe pastaj zhduk në fjalë pa thënë asgjë.
3ta Paraqitje - Natë 16/17 Feb. 1876
Gjatë kësaj nate, unë përsëri shikova Djallin, por ai ishte shumë larg. Zojja e Shenjtë tha: ”Frijtësi fëmijë”. Në mendje më erdhi fyerja e kaluar dhe u frikësova dhe trembaja. Zojja e Shenjtë duke parë trishtimin tim, tha: ”Kjo është tërhequr; me vetëmohim tuaj keni rregulluar gabimet”. Ajo më tregoi disa nga mirat që kam bërë, por ata ishin shumë pak në krahasim me gabimet. Duke parë trishtimin tim, Zojja e Shenjtë tha: ”Unë jam mëshirueshme dhe Zotëruese e Birit tim. Veprimet të mira të paktën dhe lutjet intensiv që i ofrova ju keni prekur zemrën time nënësore, veçanërisht atë letër që më shkruat në shtator. Ajo që më preku më shumë ishte fjalia: ”Shihi mjerimin e prindërve të mi, nese unë nuk jam këtu, ata do t’i kërkojnë ushqim me lutje. Kujtohuni se çfarë patët kur Biri juaj Jezu Krishti u vuri në kryqin”. Unë i shfaqja këtë letër Birit tim. Prindërit tuaj kanë nevojë për ty. Në të ardhmen jeni besnik kësaj detyre. Mos humbni gracat që ju janë dhënë dhe bëni lavdinë time të njohur”.
Estelle Faguette
4ta Paraqitje - Natë 17/18 Feb. 1876
Atë natën, u duk më si nuk qëndroi aq gjatë. Dëshira të i kërkoja favori por nuk mund ta bëj këtë. Mendimet time ishin në lëvizje dhe unë shihja në mendjen time fjalët që e kishte përsëritur Zoti Nënë: “Mos u frikësohuni nga asgjë. Ju jeni bijë ime dhe Biri im është prekur nga rezignimi juaj”; edhe akuzat për gabimet time dhe falja e tyre, me fjalët e saj: “Unë jam i gjithi mëshirueshëm dhe kam pushtet me Birin tim”, si dhe “Keni trimeri, durim dhe rezignimi; do të vuajni dhe nuk do t’ju mungojnë vështirësitë; përpiqeni të jeni besnikë dhe bëjeni njohur lavdinë time”.
5ta Paraqitja - Natën e 18/19 Shkurt 1876
Në këtë natë, Zoti Nënë u duk si të afrohej dhe më kujtoi premtimin tim. Unë shihja edhe pllakat e madhe, me në secilin kënd një lule kuqe ari, në qendër një zemër e arit me thikë dhe me kurorë rozash. Mbi tën shkruar ishin fjalët e mëposhtme:
“Unë i kalla Mariës në thellësi të shpresave time. Ajo u interesa për mua te Biri saj dhe fitoi shërimin e plotë për mua”.
Pastaj ajo më tha: “Nëse dëshironi ta shërbejni, jeni të thjeshtë dhe le t’ju provojnë veprimet fjalët tuaja". Unë i kisha pyetur nëse duhej të ndryshohja në asgjë apo të shkoni një vend tjeter. Ajo u përgjegj: ”Kuqë jeni dhe çfarë bëni, mund t’i fitoni favori dhe mund ta bënini njohur lavdinë time”. Pastaj ajo tha shumë trishtuar: “Mua më tërheq më së shumti të shoh se njerëzit nuk i kanë respekt Birit tim në Eukaristinë e Shenjtë dhe si luten ndërsa mendimet janë te tjetra. Unë thash kjo për ata që pretendojnë të jenë të devotshëm.” Pastaj unë i pyeta nëse duhej ta filloj menjëherë ta bënja njohur lavdinë saje. “Po! Po!, por para se t’ia bëni kjo, pyetini babain tuaj të spovëtimit çfarë mendon ai. Do takoni pengesa, do jeni përqeshur keq dhe njerëzit do thonin se ju jeni të çmendur e të tillë, mos i vënni vëmëndje atyre, jeni besnik me mua dhe unë do t’ju ndihmoj”. Pastaj ajo zbehi lehtë.
Pasoi një periudhë e trembur e vuajtjeve të mëdha. Zemra ime u duk si të dilte jasht trupit tim dhe unë patja dhimbje të tmerrshme në barkun dhe stomakun. Pastaj unë kujtova se po mbante rozarin në dorën e majtë. I ofrova vuajtjet time Zotit. Unë nuk dija se kjo ishte fundi i sëmurisë sime. Pas një minute pushimi, u ndjej mirë dhe shëndetshëm. Pyeta çfarë orë ishin dhe pa se ishin 12:30. U ndjej të shërbeu, por krahu im i djathtë ishte ende i paluajtshëm. Rreth 6:30 erdhi prifti i fshatit dhe unë u ulja në brinjë të shtratit (Estelle i kishte thënë atij për këto paraqitje). “Mos u shqetësohuni, do ta them mesën e shenjtë dhe do t’ju sjell komunionin e shenjtë, në atë kohë ju mund të përdorni dorën tuaj të djathtë për të bërë shenjën e kryqit, besoj”. Kjo ishte ashtu. Babai Vernet më vonë shkroi në librin e tij mbi Pellevoisin se Estelle kishte jetuar një eksperiencë vdekje dhe ringjallje.
6ta Paraqitja - 1 Korrik 1876
Te pjesa e dytë e shfaqjeve në Pellevoisin filloi të shtunën, më 1 korrik. Në orën 20:15, unë isha i futur duke u lutur për mbrëmjen kur papritmas pamëja Shën Mërinë plotësisht rrethuar nga drita. Ajo vishte në të bardhë. Ajo shikoi ndaj diçkaje, kryqëzoi duart e saj mbi gjoksin dhe u beku me thënë: “Qetsoje, fëmija im, durim, do të jetë i vështirë për ty, por unë jam me ty”. Unë isha aq i lumtur, por nuk mund ta them asgjë. Ajo qëndroi pak kohë dhe tha: “Fortesë, do t'i kthehem”. Pastaj ajo zbehi siç bëri në shkurt.
7 Shfaqje - 2 korrik 1876
Shkua në gjumë në orën 22:30, e vështirë të bëja pasi pamëja Shën Mërinë më parë mbrëmjen. Por u fut unazërisht. Në orën 23:30 zgjova, duke shikuar kohën. Të paktën shpresoja se do ta pamja Shën Mërinë para mesnatës. Unë i futur pranë shtratit tim dhe kam thurrur gjysmën e një "Tavernës së Zotit", kur Shën Mëría u shfaq përpara meje. Dritë e ndriçuar delte nga duart e saj, pastaj ajo kryqëzoi duart mbi gjoksin. Syt e saj duke më shikuar. Ajo tha: “Ti ke proklamuar lavdinë time”. (Pastaj ajo ma besoi një sekret) “Vazhdo, Biri im ka fituar shumë shpirtra që i janë kushtuar me thellësi Atij. Zema e Tij është aq plot me dashuri për zemrën time, sa ai nuk mund ta refuzojë asgjë nga unë. Për mua Ai do të prekë dhe do t'i butësojë zemrat më të fortë”. Ndërsa fliste, ajo ishte aq e bukur. Dëshiroja të pyesja për një shenjë të fuqisë së saj, por nuk dija çfarë ta them dhe si ta pyesa, kështu që tha: “Nënë ime e mirë, ju lutem, për lavdinë tuaj”. Ajo kuptoi dhe tha: “A jo shërimi yt nuk është dëshmi e madhe e fuqisë sime? Unë jam ardhur veçanërisht për të shpëtuar mëkatarët”. Ndërsa fliste, unë mendoj për gjithë mënyrat ndryshore në të cilat ajo mund ta shfaqte dhe t'i tregonte fuqinë e saj. Ajo u përgjigj: “Le të shohin njerëzit këtë”. Pastaj ajo largohet qetësisht.
8 Shfaqje - 3 korrik 1876
E hënë, 3 korrik, unë e pamja përsëri. Ajo qëndroi vetëm disa minuta dhe ma bëri një kritik të butë: “Unë deshiroj ta jenë më qetë, më paqësore, nuk ju kam thënë cilën ditë ose orë do t'i kthehem, por ti duan pushim”. Dëshiroja të i shfaqja të gjitha dëshirat e mia, por ajo vetëm u beku. “Unë jam ardhur për të mbyllur festat”. Pastaj ajo largohet siç bënte zakonisht, para mesnatës.
9 Shfaqje - 9 shtator 1876
Pjesa e tretë e shfaqjeve në Pellevoisin fillon më 9 shtator. Për disa ditë unë kisha dëshirën të hyja në dhomën ku isha shkuar mirë. Në fund, sot, 9 shtatori, unë mund ta bëj këtë. Unë po përfundojta lutjet e rosarit kur Shën Mëría erdhi. Ajo ishte si më 1 korrik. Ajo shikoi rreth në heshtje para se të flasë me mua, pastaj tha: “Ti mungove vizitën time më 15 gusht sepse nuk je qetësuar aq sa duhet. Ti ke karakter francez: ata dëshirojnë ta dinë gjithçka para se t'i mësojnë dhe të kuptojnë gjithçka para se t'i njohin. Unë mund të kisha ardhur përsëri ditën e kaluar; ti mungove vizitën time sepse unë pritej një akti nenshtrimi dhe bindjeje nga ty.”
Parënia e 10-të - 10 shtator, 1876
Mbasdite të 10 shtatorit Zoti i Naltë Maria erdhi rreth kohës së njëjtë, qëndroi pak dhe tha: “Duhet t’u luten; unë do ua jap shembull”. Kur e thashte këtë, lidhuri duart e saj pastaj zhvendoset. Zili për Vesperat po tërhiqej.
Shtëpia e Parënies 1876
Parënia e 11-të - 15 shtator, 1876
Këtë natë Maria iu shfaq Estellës për ta njoftuar se ajo duhet të jetojë. Por Zoti i Naltë Maria e korrigjoi Estellen për mëkatet e saj të kaluara. Pavarësisht nga fakti që Estella nuk kishte jetuar një jetë botërore, u mbulua me pendim për gabimet e saja. Maria tha me tristësi:
“UNË S’MUND TË NDALOJ MBIJETËN TIM ÇDO GJË”
Dukej se ishte e shqetësuar kur shtoi: “Franca do të vuajë”. Ajo theksoi këto fjalë, ndaloi përsëri pastaj vazhdoi: “Marrni trimësi dhe besoni”. Pastaj, në atë moment, një mendim i erdhi mëndafshi: “Nëse unë thash këtë, mund të mos me besojnë”, por Zoti i Naltë Maria e kuptoi sepse u përgjigj: “Unë kam paguar parakohësisht; aq keq për ata që nuk do ta besojnë; atyre do t’u bëhet e qartë vërteta e fjalëve time më vonë”. Pastaj, me lehtësi, ma lënj.
Parënia e 12-të - 1 nëntor, 1876
Për dy javët e fundit, pavarësisht përpjekjeve të mia për t’u ndaluar mendimi i shikimit përsëri Zotit të Naltë Mariën, nuk mund ta bëja; dhe kur po bente gjithçka që mundja për të mos menduar mbi këtë, zemra ime u rriti në shpresë se do ta shihja përsëri. Në fund, sot, Dita e Të Gjithëve të Shenjtëve, pa Zotin tim qiejtore Nënë përsëri. Ajo iu shfaq si zakonisht, me krahët të hapur, dhe vishte skapularin që ma kishte treguar më 9 shtator. Kur erdhi, ajo e shqyrtoi, si zakonisht, diçka që unë nuk mund ta shihja; pastaj u kthye rreth duke thënë asgjë. Pastaj me një sy të mirësisë së madhe ma pa dhe u largua.
Parënia e 13-të - 5 nëntor, 1876
Dielën e 5 nëntorit kur po përfundoj të lutemja time me rozariun shih Zotin tim qiejtore Nënë. Mendova se sa i pavlerëshem jam unë që ta marra Ajo, se ka tjerë shumë më vlefshëm nga bërnia e saj dhe do të ishin shumë më mirë në përhapjen e Lavdisë së Saj. Ajo ma shikoi me një syri dhe tha: “Unë ju kam zgjedhur”. Kjo ma bëri aq i lumtur!! Ajo tha: ”Zgjidh unë të qetët dhe të butët për Lavdinë time. Jeni trim, koha e provimeve tuaja po fillon”. Ajo kroshoi duart mbi gjoksin e saj pastaj u largua.
Parënia e 14-të - 11 nëntor, 1876
Të premten 11 të nëntorit. Gjatë disa ditëve të kaluara kam ndjerë një dëshirë për t'u kthyer në dhomën time dhe lutur. Në orën tre e pesëmbëdhjetë sot, unë isha duke u lutur me rozarin tim dhe "Kujtojeni më i Shenjtë Zojë Maria"… pastaj Ajo erdhi. Ajo qëndroi atje si gjithmonë me skapularin. Pastaj Ajo m'u tha: ”Ti nuk e ke humbur kohën sot, ti kesh punuar për Mua”. Unë kishte bërë një skapular. “Ti duhet të bësh shumë më tepër”. Pastaj Ajo priti për një kohe të konsiderueshme, shprehja e saj ishte e madhe tristi. Pastaj Ajo m'u tha: ”Frikësohu”. Kroshoi duart e saje mbi gjoksin e saj, duke mbuluar plotësisht skapularin dhe u largua.
Skapulari i Zotit të Shenjtë
15-ti Shfaqje - 8 dhjetor, 1876
Të premten 8 dhjetor jam në shtëpi nga Pellevoisin për disa orë dhe ende nuk kam rikthyer nga emocionet e thella. Unë do të mos shoh më Zojën e Shenjtë këtu në tokë. Asnjëri nuk mund ta kuptoj atë që po kaloj! Pas Mesës së Lartë Ajo u shfaq më bukur se kurrë! Pas heshtjes së zakonshme, Ajo tha: ”O bijë ime, a kujtoni fjalët e mia?” Të gjitha çfarë që m'u kishte thënë Zojja erdhën në mendjen time shumë qartë veçanërisht: “Unë jam plotësisht falëndimshëm dhe Zotërinë e Birit tim. Zema i ka tërhequr dashurinë për timin… saqë Ai do ta prekë zemrat më të ngurtësuara për mua. Unë kam ardhur veçanërisht për të shpëtuar pekënjtë. Thesaret e Birit tim janë hapur që nga koha, nëse vetëm ata do t'i lutnin. (duke treguar te skapulari) Unë duaj këtë devocion. I lutem të gjithëve të vijnë për pushim dhe paqe…. Ashtu edhe Kisha dhe Franca”.
Nga mes fjalëve, unë shihja shumë sekretet tjerë. Gjatë kësaj periudhe Ajo më shikoi, pastaj tha: ”Përsërisni këto gjëra shpesh, ata do të ju ndihmojnë gjatë provimeve dhe vështirësive tuaja. Ti do ta shoh më Zojën”. Unë e thash me zë të lartë, "Çfarë do t'i bëhet unë Nënë e Shenjtë?" Ajo pastaj u përgjigj: ”Unë do të jem me ty, por i padukshëm”. Unë shihja rreshta njerëzish duke shtypur mbi mua dhe dukej se më kërcënonin, kjo më bëri frikë. Zojë Maria u bekuar dhe tha: ”Ti nuk ke nevojë të frikesh nga ata, unë kam zgjedhur ty për t'u shpallur lavdinë time dhe për ta shtrirë këtë devocion”. Ndërsa po thoshte kjo, Ajo e mbante skapularin në duart e saj. Ajo ishte aq inkurajuese saqë unë tha: ”Nënë ime dashurie, do të më jepni atë skapular?” Ashtu siç nuk kishte dëgjuar me, Ajo tha: ”Vij dhe e puth”. Unë u ngrita shpejt dhe Zojë Maria u përkul në drejtim tim dhe unë e putha skapularin. Kjo ishte një moment shumë i mirë për mua.
Atëherë Zoti i Beftuar tha, duke u referuar skapularit: “Ti vetëm do të shkohet te Prelati dhe ta paraqisni atij modelin që e ke bërë, thoni se ndihma juaj më pëlqen më shumë sesa t’i shoh fëmijët e mi duke e veshur atë ndërsa kthehen nga çdo gjë që poshtëron Birin tim kur njerëzit marrin Sakramentin e Dashurisë së Tij dhe bëjnë të gjitha për ta riparuar dëmtimet tashmë bërë. Shihni graçat që do t’i derdoj mbi të gjithë ata që e veshin atë me besim tek unë ndërsa shpërndajn këtë devocion”. Ndërkohë se thoshte kështu, Ajo hapi duart dhe u ra shira shumë gjerësisht; në çdo pikëllim ishte shkruar qartë një graç: Shëndet, Besim, Respekt, Dashuri, Shenjtëri, të gjitha graçat që mund t’i mendosh më tepër ose më pak. Mbi këtë Ajo shtoi: “Këto graça janë nga Biri im; i marra ato nga Zema e Tij. Ai nuk mund ta refuzojë asgjë unë”. Unë pastaj pyeta: "Nënë, çfarë do të vish në anën tjetër të skapularit?" Zoti i Beftuar u përgjegj: “Unë kam rezervuar atë anë për Veten time, ti do ta mendosh dhe pastaj do ta thoni mendimet tuaja Kishës së Shenjtë që do t’i vendosë”. Unë e ndjeja se Zoti i Beftuar po merrte lamtumirën nga unë dhe isha shumë trishtues. Ajo ngrihet ngadalë, duke më shikuar vazhdimisht dhe thoshte: "Frijtë, nëse ai (Ajo fliste për Prelatin) nuk bën atë që dëshironi, shkojni lart. Mos u frikësoni, unë do t’ju ndihmoj". Ajo bën një gjysëmqark të dhomës time dhe zbeh në afërsi të vendit ku qenka shtrati im.
FALEMINDERIT NËNË E DASHUR, UNË DO T’I BËJ ASGJË PA TY
Paraqitjet u njohën shpejt nga Monsinjor de La Tour d’Auvergne, Arkipeshkvi i Bourges. Ai lejoi bërjen dhe shpërndarjen e skapularit dhe lejoi adhurimin publik të Zojës së Pellevoisin. Arkipeshkvi urdhëroi dy hetime kanonike mbi paraqitjet, që rezultuan në një vendim favorablë më 5 dhjetor 1878. Mbas, në vitin 1883, prifti i fshatit Pellevoisin, Fr. Salmon, i shoqëruar nga Fr. Auvrelle, Vikari i Përgjithshëm, udhëtuan në Romë për t’iu paraqitur Papës Leo XIII një regjistrim të lidhur me paraqitjet dhe një fotografi të Zojës së Pellevoisin. Papa u kënaqi ta jepte indulgjencat për të inkurajuar pelegrinazhet në kishën e shenjtë.
Estelle pati privilegjin t’ia vizitojë Papën Leo XIII në dy raste, gjatë së cilës Papa premtoi të sottomtonte skapularin e Zemrës së Shenjtë tek Kongregata e Riteve. Një dekret u lëshua dy muaj më vonë duke aprovuar skapularin.
Estelle Faguette vdiq në Pellevoisin në moshën 86-vjeçare më 23 gusht 1929 – 53 vjet pas shërimit të saj mirakuzor nga vdekja.