Jezu tha: “Popull i mi, para se apostujtë të marrin Shpirtin e Shenjtë për misionin e tyre, ata donin të ktheheshin te mënyrat e vjetra të peshkimit. Përpjekja e parë nuk u bë asgjë, por unë bën një mrekulli me një kapje të madhe peshkish për ta. Pastaj i kujtova ata për misionin e ri të tyre për mua, që tani do të jenë peshkatarët e njerëzve në vend se kërkuar peshqit. Në Detin e Tiberias unë hua me apostujtë time dhe më vonë testova Shën Pjetrin mbi dashurinë e tij për mua tre herë, sepse ai ma mohoi tri herë. Apostujtë kuptuan se unë bëra shumë mrekulli për të mbështetur besimin e tyre në mua, por ata ishin ende të dobët në mënyrat e vjetra. Njerëzit në përgjithësi donin të ndjekin rrugën e vetë në vend që ta ndiqnin rrugën time. I nevojiten graci nga sakramentet ime për t'u ndërtuar fuqia shpirtërore, sa të mund të fokusoheni më shumë te misioni im për jetën tuaj se të ndjekni vullnetin e vetë. Çdo mëngjes duhet ta konsakronit gjithçka mbi mua në ofertën tuaj të mëngjesit, që t’ju mendoni më shumë për të plotësuar unë sesa dëshirat tuaja botërore. Besojeni tek unë për çdo gjë dhe do t’u siguroj nevojat e juaja.”
Në Shtëpinë e Malit Karmel pas Komunionit, shikova një vizion të Rose dhe Raoul së bashku, sepse ata janë shumë afër. Jezu tha: “Popull i mi, kjo është viti i dytë me 70 vjet martesë që ju ka festuar brenda javës dhe është e rrallë të shihni dy Martesa të festohet në të njëjtën ditë siç u martuan në vitin e tyre. Rose dhe Raoul kanë pasur shumë vite speciale së bashku, dhe janë dëshmi i besnikërisë së vërtetë ndaj njeri-tjetrit, dhe shembull për tjerë në botën e divorcit dhe jetesës së bashku. Ata janë provë që çiftët mund të mbeten martuar gjatë gjithë jetës, nëse bëjnë një angazhim të vërtetë ndaj njeri-tjetrit. Unë kam qenë pjesë e martesës së tyre përgjatë kohës dhe unë jap dashurinë time te çdo çift i martuar, sepse martesa është shënjë e dashurisë sime për Kishën time. Kisha ime është nuseja dhe unë jam dëshmorri. Ka edhe një tjetër jubilim të festuar, që është viti i 25-të nga fillimi i Shtëpisë së Malit Karmel si strehë për të vdekurit. Rose dhe Raoul kanë bërë këtë shtëpi punën e jetës së tyre, duke dhënë kohë dhe para ashtu. Nuk është lehtë të drejtoj një shtëpi për të vdekurit dhe planifikoj gjithçka punonjësve për këto vite shumë. I falënderoj ata për gërshërinë e tyre në ofrimin e një vendi të komfortueshëm për njerëzit që po vdeshin. Ata dhe të gjithë punonjësit janë duke grumbulluar thellësi në qiejt për këto veprime të mira bukur për tjerët. Për herë tjetër, gjuajeni zoti festimi i këtyre jubileve.”