ಶುಕ್ರವಾರ, ಜೂನ್ ೪, ೧೯೯೮

ನಮ್ಮ ಅಣ್ಣಿಯವರು ನೀಲಿ ಮತ್ತು ಗುಳಾಬಿ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: "ಮಗಳು, ನಿನಗೆ ಧೈರ್ಯವಿರಬೇಕು ಹಾಗೂ ಜನರಿಂದ ನಾನು ನೀಗಿರುವಂತೆ ಮಾತಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಸ್ವರ್ಗ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ನಡುವೆ ಇರುವ ಗಹನವಾದ ಅಬಿಷ್‌ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ವವು ಹೇಸಿಗೆಯಂತಿದೆ - ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ, ಮಗಳು, ನೀನು ಭಕ್ತಿ ಮಾಡುವಂತೆ ನನ್ನ ಕೇಶದ ಒಂದು ಸೀರೆ ನೀಡುತ್ತೇನೆ; ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ವಂದಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಭೂಮಿಯು ತನ್ನ ಸ್ವಲ್ಪವಿರುವ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ, ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯಿಂದ ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಈ ಹಗುರವಾದ ನಾರು ಉಳಿದಿರುತ್ತದೆ. ಆಹ್! ಮಗಳು, ಇಂದು ವಿಶ್ವದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಎಷ್ಟು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಏಕೆಂದರೆ ನಾನು ತನ್ನನ್ನು ಸಾಂತ್ವನಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನೀನು ಧೈರ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇದು ತಿಳಿದಿರಬೇಕು."