Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Θεϊκές Αποκαλύψεις του Κυρίου Ιησού Χριστού

Συναντήθηκα με τον αγαπημένο μου Χριστό, και βλέποντας με στα μάτια μου λέει:

Αγαπήμουε: κοίτα μέσα στον άνθρωπο ...

Επιτέλους, βλέπουμε έναν άνθρωπο και ο Χριστός μου λέει: "Κοίτα πώς ο άνθρωπος διασπάται αμέσως, κοίτα πώς μέσα σε ένα στιγμιό τα συναισθήματα μεταβαίνουν από αγάπη σε μίσος, από σεβασμό σε ανυπομονησία, από φιλανθρωπία σε απαιτήσεις, θύμα μιας μεγάλης ασθένειας στην ψυχή του. Ο άνθρωπος γίνεται πιο αδύναμος συχνότερα, όχι μόνο σωματικά αλλά και εσωτερικά. Σε οποιοδήποτε λίγο αναπάντεχο γεγονός, ο άνθρωπος φανερώνει τις αδυναμίες του."

Με μεγάλη προσοχή παρακολούθησα αυτό το όντο και τις κινήσεις του, είδα τα συναισθήματά του και πώς, ανάλογα με τα συναισθήματα, όλα στο άνθρωπο άλλαζαν αναπάντεχα. Αξάφνα, αυτός ο άνθρωπος πάει προς τον γιο του, και όταν συναντήσει τον γιο του, τον προσβάλει λεπτομερώς, και ο γιος είναι έτοιμος να απαντήσει στον πατέρα ... Ο Χριστός παρεμβαίνει και λέει στον γιο: ΕΥΛΟΓΕΊΤΕ ΤΟΝ ΠΑΤΈΡΑ ΣΑΣ, ΑΓΚΑΛΙΆΣΤΕ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΉΓΑΙΝΤΕ ΕΙΡΉΝΗΣ, ΘΎΜΗΣΕ ΌΤΙ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΦΌΝΕΥΣΕΤΕ ΚΑΜΊΑ ΑΝΘΡΏΠΙΝΗ ΚΤΊΣΗ, ΟΎΤΕ ΜΕ ΝΟΗΜΆ, ΟΎΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΛΩΤΤΉ, ΟΎΤΕ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ, ΟΎΤΕ ΜΕ ΤΟ ΝΌΗΜΑ. Ο γιος προχώρησε όπως ο Χριστός τον έμπνευσε να κάνει, και ο πατέρας, σε σύγχυση και ντροπή, έμεινε άφωνος; με θαμβωμένο βλέμμα κοίταξε τον αποχωρούντα γιο του, και δάκρυα ξεχύθηκαν από το άνθρωπο.

Ο Χριστός μου λέει: "Γνωρίζεις, αγαπητέ, πόσες φορές αυτή η σκηνή επαναλαμβάνεται μέσα στη μέρα; Πολλοί, κάθε στιγμή. Και πόσοι άνθρωποι αντιδρούν όπως αυτός ο νέος; Μπορώ να σε πω ότι σχεδόν κανείς, όχι ακόμη και αυτοί που νιώθουν πιο κοντά μου.

ΠΌΣΟ ΈΧΩ ΚΗΡΎΞΕΙ ΤΟΝ ΝΌΜΟ ΤΗΣ ΑΓΆΠΗΣ! Και ο κόσμος δεν το γνωρίζει γιατί ο άνθρωπος ενεργεί βάσει των αμέσων συναισθημάτων και ώθους.

Αξαφνικά εμφανίζεται άλλος ένας άνθρωπος; φαίνεται να είναι κάποιος που έχει μεγάλη ειρήνη, για το ηρεμικό του πρόσωπο, τον τρόπο με τον οποίο περπατάει εξάλλου ειρήνη. Ο Χριστός μου λέει: "Τί νομίζεις, αγαπητέ;" Και я απαντούσα σε αυτόν: "έχει μεγάλη ειρήνη".

Άφιξε ξαφνικά μια διαφορετική σκηνή: ο άνθρωπος περπατάει ήσυχα, αλλά δίπλα του εμφανίζεται άλλος ένας άνθρωπος που μιλάει μαζί του, συνεχίζουν να περπατούν και να μιλάνε μέχρις ότου κάτι που είπε ο άλλος δεν άρεσε στον περιπάτη. Το πρόσωπό του διαμορφώθηκε διαφορετικά κι η φωνή του άλλαξε, ακόμα και οι εκφράσεις του ήταν διαφορετικές. Ο Χριστός μου λέει: "Αγαπητέ μου, τώρα θα δεις τι μόνο εγώ ξέρω και τι κάνει ένα πλήρες λάχανο από μια δημιουργία που πλησιάζει σε Εμένα ..."

Βλέπω τον άνθρωπο χαμένο στην ολοκληρωτική ψυχική παράλυση, κάτω σε μία τρύπα απ' όπου δεν μπορεί να βγεί. Ένα σκοτεινό σύννεφο περιβάλλει την καρδιά του, το μυαλό του, τις σκέψεις του, περνώντας από όλο το πνευματικό και σωματικό σώμα του. Τα όργανα του πεπτικού συστήματος είναι βαμμένα σε σκοτεινό μπλε κι η χολή ανεβαίνει σαν να θέλει να ακολουθήσει μια οδό που δεν είναι η κανονική. Ο Χριστός μου λέει: "Βλέπε την μεγάλη παρέμβαση των συναισθημάτων μέσα στον άνθρωπο. Η σκλήρυνσή μου δεν είναι σκληρότητα αταξία; είναι το επιθυμία μου για τη Χριστιανική να ξεπεράσει να έχει τις ρίζες της σε αυτό που είναι άμεσο.

ΕΊΜΑΙ ΑΓΆΠΗ, Η ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ΥΠΕΡΒΑΊΝΕΙ, Η ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΠΝΕΎΜΑ, ΚΑΙ ΩΣ ΤΈΤΟΙΑ, ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΑΠΕΙΡΌΣΤΟΡΟ ΈΡΓΟ

ΖΩΉΣ ΚΑΊ ΤΑΞΉΣ. ΟΎΤΩΣ ΥΜΕΊΣ, ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ, ΧΡΕΙΆΖΕΣΤΕ ΝΑ ΖΉΣΕΤΕ ΜΕ ΤΗ ΔΊΨΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΊΝΕΙ ΣΤΆΣ ΌΣΑ ΕΊΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΆ ΊΝΑ Η ΖΩΉ ΚΕΡΔΊΖΕΙ ΑΞΊΑ, ΩΡΑΊΟ ΚΑΊ ΈΛΕΓΧΟ. Η Αγάπη μου οργανώνει, αρμονίζει ώστε τα έργα και οι πράξεις να είναι μαρτυρία του τι πραγματικά είναι κάθε ανθρωπίνη δημιουργία.

Σαν με τους άνδρες που αναφέρθηκαν, τα συναισθήματα τους προδίδονται λόγω της κυριαρχίας του "εγώ" τους και μιας συνεχούς μειωσης όσα είναι πνευματικά, αφήνοντας την πραγματική κόσμο σε κάθε άνθρωπο να κινείται.

Η αγάπη μου είναι ανόδους, κι ος ανεβαίνει δεν περπατάει μόνος αλλά ενότητα, κοινωνία, ώστε να μάθεις και να καταλάβεις εαυτό σου όχι μόνοι αλλά ενωμένοι με τον γείτονα.

Σε κάλεσα να ζήσεις σε Εμένα ώστε να πράττεσ όπως έπραξα και δεν επαναλαμβάνω τις ενέργειές μου, αλλά για να ζω τους τρόπους μου. Παίρνει, τρέφεται, ζεί, εκφράζει την εσωτερική αλλαγή που σας αναβαίνει πάλι στα ύψη της Αγάπης μου, χωρίς τα οποία δεν θα μπορούσατε να είστε καλύτεροι άνθρωποι, πιο αυθεντικοί, όχι μια αντιγραφή μιας σειράς ενεργειών που μείωνουν τι είσαι: ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΈΡΓΟ ΤΗΣ ΑΓΆΠΗΣ.

Ο Χριστός βάζει μπροστά μου μερικούς ανθρώπους με μεγάλες διαφορές: ένας είναι παχύς, ένας ψηλός, άλλος εξαιρετικά λεπτός, άλλος πολύ χαμηλό σωματικά και άλλος χλωμός, άρρωστος ή πεθαίνων.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, αλλά ίσοι σε ένα σημείο: κανένας από αυτούς δεν θέλει να κοιτάξει τον Χριστό. Μιλεί σε αυτούς και στρέφουν τα μάτια τους. Κοιτάζω τον άνθρωπο που πεθαίνει σωματικά και του ζητώ να κοιταξει τον Χριστό, αλλά αρνείται, δεν θέλει και αντίθετα η οργή το καταλαμβάνει. Και ο Χριστός μου λέει: "Αγαπημένη μου: τι βλέπεις σε αυτούς που είναι παρόμοιο;" Και απαντάω αμέσως: "Δεν θέλουν να κοιταξείτε Εσάς ή να μάθετε για Εσάς", και ο Χριστός μου λέει: "Τί έχουν κοινό δεν σας πηδάει, αλλά τι κρύβεται βαθιά μέσα στα καρδιά τους."

Ο Χριστός μου λέει: "Το άνθρωπο με χαμηλό σώμα θέλει να είναι ψηλός για να ξεχωρίζει από όλους, δεν ικανοποιείται με αυτό που έχει. Αυτή η ανθρώπινη κreatura ψάχνει σε όλα για να μάθει τι συμβαίνει, ανεβαίνει τη φωνή του για να ακούγεται, αλλά είναι κενό μέσα, το καρδιά του κάη από υπερηφάνεια και ζήλια, λέει ότι ζεί πνευματικά, αλλά δεν με γνωρίζει.

Το άνθρωπο με μεγάλο σώμα θέλει να διατηρεί τον έλεγχο σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω του.

Η παρουσία του τον κάνει να ξεχωρίζει, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, θέλει περισσότερα και περισσότερα. Ζει με τους αδελφούς και τις αδερφές του, όχι επειδή τα αγαπάει, αλλά για να τρέφεται από κριτική; η καρδιά του φλέγεται από υπερηφάνεια και ζήλια, φαίνεται ότι προσεύχεται πάντα, αλλά αυτό δεν είναι ο caso, ανεβαίνει και πέφτει, δεν με γνωρίζει.

Το όντας που δίνει την εντύπωση να είναι άρρωστο δεν είναι άρρωστο στο σώμα του, αλλά στην ψυχή του. Δεν γνωρίζει αδελφοσύνη, φιλανθροπία, η καρδιά του δεν ζει σε συμπονια, αλλά σε αυτοελεείνα, αυτό δεν της επιτρέπει να νιώσει τον πόνο του αδερφού ή της αδερφής της.

Ζει στην υπερηφάνεια, στη ζήλια, η καρδιά του είναι κενή από αγάπες, μοναξιά τρώει την ψυχή του. Όταν προσπαθεί να μπει σε εμένα, αμέσως το νου του πετάει και δεν σταματά, δεν με διατηρεί μέσα του.

Η ταραχή του ανθρώπου, η αναταραγμένη αγάπη, η αυτοελεείνα, ο έλλειψης φιλανθροπίας, μια σκληρή καρδιά, κάνουν όλα γύρω από αυτόν ταραχώδη. Τα όντας αυτά που αναφέρθηκα εξαπολύουν κάτι ιδιαίτερο: ατομικισμό, έλλειψη αγάπης, απρόσωπα, μοναξιά, αυτό το κοινό με το κοσμικό, και βρίσκονται σε κίνδυνο να απομακρυνθούν από εμένα ολοκληρωτικά, λόγω του ατομικισμού που επικρατεί μέσα τους.

Τα παιδιά μου είναι ένα μαζί, διατηρούν μεγάλη συνειδησία ότι αποτελούν μέρος του μεγάλου Σύμπαντος και η ευθύνη αυτού το κάνει να ζουν σε εμένα αυτό που επιθυμούν για τους αδελφούς και τις αδερφές τους.

Τα συναίσθημα δεν είναι κακά, αλλά αυτά που δημιουργούν ταραχή και προκαλούν τον άνθρωπο να μην αποτελεί μέρος της Αγάπης μου ή όσα ΑΥΤΌ περιέχει είναι κακές. Η Αγάπη μου δεν δημιουργεί ταραχή, η Αγάπη μου είναι φως, όχι σκότος, η Αγάπη μου είναι φιλανθροπία, όχι πικρία, η Αγάπη μου είναι ελπίδα, όχι απαισιοδοξία. Η Αγάπη μου είναι όλα.

Αγαπητέ, σε αυτό το στιγμή υπάρχει κάτι που κολλάνεται σε όλους τους ανθρώπους και μόνο λίγοι γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν - κάτι που συνεχώς εκρήγνυται μέσα στο καθιερωμένο τάγμα και οδηγεί στη χάος: ΟΡΓΉ.

Η επιθυμία, η ιδιοκτησία, ο καθεστώς, το λανθασμένο κατανοητικό, η έλλειψη αγάπης, η άγνοια είναι μέρος του γιατί η βία έχει αναδυθεί και αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής του ανθρώπου.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΤΕΛΕΊΩΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΈΝΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΝΟΉΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΎ, ΩΣΤΕ ΤΟ ΔΕΎΤΕΡΟ ΝΑ ΦΤΆΝΕΙ ΌΣΟ ΜΑΚΡΙΆ ΘΈΛΕΙ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ.

Η βία δεν είναι κάτι που ο άνθρωπος έχει από τη γέννηση; η βία μάθετε ενώ μεγαλώνετε, στο περιβάλλον στον οποίο αναπτύσσεστε, και μερικές φορές η βία είναι μεταδοτική από ανισορροπητικά, αδυναμικούς χαρακτήρες, εκείνους που μοιάζουν με το πηδάλι ενός καράβι.

Κάθε ένα από τα Παιδιά Μου πρέπει να είναι φορέας Ειρήνης, σπορός της Αγάπης Μου, θα μοιραστούν Φιλανθρωπία με τους αδελφούς και τις αδερφές τους ώστε οι Ιδιότητες Μου να ληφθούν από όλα τα Παιδιά Μου.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΜΟΥ ΧΡΕΙΆΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΑΓΆΠΗ, ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΌΛΟΙΠΟ ΘΑ ΣΑΣ ΔΏΣΩ ΚΑΘΏΣ. (Παρ. Ματθ. 6:33)

Λέγοντας αυτό, ο Χριστός μου λέει:

Όταν το πλάσμα κρατά όλα τακτοποιημένα στην Θέλησή Μου, η ενέργεια του σχετίζεται με Εμείς και χαρώ για αυτό. Αλλά αυτή η γενιά, που έχει παραδώσει εαυτή της στη τρέλα του κακού και έχει καταλάβει τις πιο ψυχρές κατάστασεις πνευματικής σχέσης με τον Οίκο Μας, έχει πέσει στην μεγαλύτερη ταπείνωση και έχει αυτοαναγκάστει. Έχει λάβει την οργή ως εκδίκηση, ως μορφή τιμωρίας από κάποιον προς άλλους. Έχουν εισαγάγει συναισθήματα μίσθου, προδοσίας και θυμού σαν κανονικό, κι αυτό δεν αποτρέπει πλέον εκείνους που θέλουν να ενεργήσουν βίαια, αυξάνοντας την κατάσταση της Ανθρωπότητας χωρίς αγάπη και καταστρέφοντας εαυτόν.

Το Κακό έχει παρακολουθεί τον άνθρωπο για να τον κατεβάσει όσο πιο χαμηλά μπορεί. Θα πρέπει να κρατάετε στο μυαλό σας ότι το Κακό δεν έχει οίκτο, τραβιέται εκείνους που πιάνει μακριά από Εμείς.

Η ΑΓΆΠΗ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΜΈΛΙ ΠΟΥ ΟΙ ΠΑΊΔΕΣ ΜΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΆΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΤΙΓΜΙΆ ΌΤΑΝ ΧΡΕΙΆΖΟΝΤΑΙ ΤΟΝ.

Ευλογώ σένα.

Ο Ιησούς σου.

ΧΑΊΡΕ ΜΑΡΊΑ Η ΑΜΩΜΌΤΗΤΟΣ, ΣΥΛΛΕΓΜΈΝΗ ΧΩΡΊΣ ΑΜΑΡΤΊΑ.