வியாழக்கிழமை, மே 18, 1994

அம்மா ஒரு மூட்டையில் வந்தாள். அவளதுச் சூழலில் பல சிறிய இதயங்கள் உள்ளன, அதில் சிவப்பு நிறம் கலந்துள்ளது. அவள் வெள்ளை ஆடையிலிருக்கிறாள். அவள் கூறுகின்றார்: "உங்களின் பேன் மற்றும் காகிதத்தை எடுத்துக் கொள்க. நாங்கள் தொடங்குவோம. இவற்றைக் காண்பீர்களா? இந்த இதயங்கள் என்னிடம் உண்மையாக அர்ப்பணிக்கப்பட்டவர்கள், அவர்கள் மட்டுமல்லாது எனது செய்திகளை வினவி அவற்றைத் தங்களின் இதயங்களில் உயிர் கொடுக்கின்றனர். ஆனாலும் சதானின் திருட்டால் உலகம் இவர்களை அப்படியே ஏற்காமல் இருக்கிறது. என் புனிதமான இதயத்திற்கு அர்ப்பணிக்கப்படும் ஒருவரும், அதாவது கடவுளின் திவ்ய வில்ல் ஆகும் புனிதப் பிரேமத்தில் வாழ்வதில்லை. நான் இந்த இதயங்களூடாகவும் அவற்றால் உலகில் உள்ள அன்பு கசிவு நிலையை நிறைவு செய்ய முயல்கிறேன். இவர்கள் எனது சாதனங்கள் -- என் கால்கள், என் வாய், என் தண்டுகள். என் இதயத்தின் அனுகிரகம் அவர்களின் வாழ்விலும், தொழில்களிலும், பிரார்த்தனைமும், கருத்துகளுமாகவும், அவற்றின் ஆத்மாவில் உள்ள ஒவ்வொரு புனிதத்தையும் பாதிக்கிறது. இப்படி நீங்கள் எனது புனிதப் பிரேமான செய்தியை தங்களிடம் அனுகிரகமாக ஏற்க வேண்டும் என்பதற்கு காரணம் இதுதான். இந்த வழியில் என் புனிதமான இதயமும் வெற்றிகரமாகத் தொடங்குகிறது. இது அறிந்து கொள்ளப்படவேண்டியது."