پنج‌شنبه، ۲۶ اکتبر ۲۰۰۷

عیس گفت: «قومم، گاهی اوقات بعضی از مردم به حدی غرور و ثروت دارند که فکر می‌کنند نیازی به کمک من ندارند، زیرا باور دارند همه چیز را برای خود فراهم کرده‌اند. دارا بودن پول و اموال دنیا ضمانت این نیست که نیازی به کمک من ندارید. هر چیزی که دارید از جانبم به عنوان هدیه آمده است، و غرور شخصیتیست فکر کردن که شما مسئول کسب تمام آنچه دارید بوده‌اید. بسیاری اوقات آن افراد که در اموال دنیایی غنی هستند، در حقیقت فقیر روحی در نعمت و پیروی منند. غرور می‌تواند به شما احساس خوبی نادرستی بدهد، خاصه در زندگی روحانیتان. انسان همیشه گناهکار خواهد بود در ضعفش ارثی از آدم. غرور همواره باعث می‌شود که فکر کنید یا نتوانید اعتراف کنید که چیزی را اشتباه کرده‌اید در گناه. اگر اعترافات نمی�بند که گناهکاری، ممکن است مجبور نشوید به من در تعهد برای توبه از گناهاتتان بیایید. چنین افرادی که بر خودشان تکیه می‌کنند برای همه چیزها روزی وقت سختی خواهند داشت تا هرگونه بحران را در زندگی‌شان پشت سر بگذارند. شما حقیقتاً وابسته به من هستید برای همه چیزهای روحانی و جسمانی، چه بخواهید اعتراف کنید یا نه. بدون هدایات و نعمت‌هایم حتی وجود ندارید. یاد داشته باشید که زنده کردم شما را و تمام استعدادهایتان. پس باور دارید و دوست داشتن من، و همیشه از همه چیزهایی که دارید شکرگزاری می‌کنیم. با توبه کردن از گناهاتتان، ستایش و خدمت به من، در راه درست برای رسیدن به آسمان خواهید بود.»