پیام از مریم، ملکه صلح به ادسون گلاوبر

هفتم اوت، من یک رؤیا داشتم:

در خوابم دنیا پس از عذاب بزرگ را دیدم. تقریباً همه چیز تخریب شده و ناپدید شد. بسیاری از مردم از روی زمین پاک شدند. کسانی که بر زمین باقی ماندند، خانه نداشتند. در آمازون برای مایل‌ها هیچ درختی نبود: هیچ‌چیز، هیچ‌چیز، هیچ‌چیز. می‌توانستید افق دور را ببینید و همه چیز مانند یک صحرای گل‌آلود بزرگ و تنهایی بود: فقط گل با آب فاسد مخلوط شده‌است. مردم باقی مانده گرسنگ بودند، بدون هیچ‌چیزی، در گل نشسته یا خوابیده زیرا جایی پاک برای خوابیدن نبود، چیزی که بتوانند روی آن بگذارند یا بر زمین قرار دهند. بسیاری از آنها بی‌بهره و سرکوب‌شده با سرفه‌های خود گریستند، مرگ را می‌خواستند.

در همین لحظه، کلماتی که مریم در ظاهرش‌هایش در آکیتا ژاپن گفته بود به ذهنم رسید:

آتش از آسمان خواهد بارید و بخشی بزرگ از بشریت را نابود می‌کند، خوب و بد هر دو، کشیشها یا مؤمنان را در امانت نمی�ی. بازماندگان با چنین فاجعه‌ای مواجه شده، مرده‌ها را تحسین خواهند کرد.

پس، بیدار شدم!