توماس آکویناس می‌آید. او یک کفش کوچک کودکی را در دست دارد - یکی که من از آن گم شده بود و ماه‌ها بعد پس از تولد دخترک دوباره پیدا کردم. من از آن فراموش کرده بودم. وی می‌گوید: "سودا به عیسی."
"بینید! این همان چیزی است که خشنودی - خشنودی واقعی و صادقانه - مانند یک گنجینه پنهان است که روح آن را دارد اما از آن یاد نمی�بر. او در دل خود جستجو نمی‌کند، اما همیشه آنجا هست؛ ولی مثل هر فضیلت دیگر، وقتی با دیگری تقسیم می‌شود، شکوفا می‌شود. میوه این فضیلت به سایرین داده می‌شود اما فضیلت همچنان پنهان در قلب روح باقی می‌ماند."
"شما کفش کوچک را دادید اما فضیلت عشق بی‌خودی هنوز در دل شما است."